Legenda z Biezdrowa

Legenda o sanktuarium Krzyża Świętego

W powiecie szamotulskim leży niewielka wieś Biezdrowo. Znajdziemy tam pałac i kościół będący jedynym w archidiecezji poznańskiej Sanktuarium Krzyża Świętego i … mostek miłości.

Jakby tego było mało, zarówno nazwę miejscowości, jak i powstanie sanktuarium tłumaczą legendy.

Legenda o powstaniu nazwy miejscowości Biezdrowo

Posłuchajcie:
Dawno temu, pewien chłop wybrał się na pielgrzymkę do Częstochowy. Tam pomodlił się przed obrazem Czarnej Madonny, a potem klęknął przed okazałym krucyfiksem z Ukrzyżowanym. Kiedy trwał zatopiony w modlitwie, usłyszał głos dobiegający z krzyża:
– weź mnie ze sobą i BIEŻ ZDROWO do domu.

Nie namyślając się wiele zdjął Krzyż ze ściany, narzucił go na plecy i przez nikogo nie zatrzymany powędrował w rodzinne strony. Wędrował tak przez wiele dni, ale choć Krzyż był okazały, nie czuł jego ciężaru. Był już blisko domu, kiedy poczuł tak wielkie zmęczenie, że położył się nad rzeczką i zapadł w kamienny sen. Kiedy rankiem się obudził, spostrzegł przerażony, że nie ma przy nim Krzyża. Ten zaś w nocy zsunął się ze skarpy do wody i popłynął niesiony wartkim nurtem. Rankiem nad rzeczkę przyszła po wodę niewidoma dziewczyna. Wyciągając cebrzyk z wodą poczuła, że zaczepił on o coś ciężkiego. Zaczęła się więc siłować, a woda chlapnęła w jej niewidzące oczy, które w jednym momencie odzyskały moc widzenia. Usłyszała też głos dobiegający z zanurzonego w wodzie Krzyża
– weź mnie ze sobą i BIEŻ ZDROWO!

Usłuchała dziewczyna, wzięła z sobą Krzyż i wróciła do wsi. A gdy mieszkańcy wioski usłyszeli co się wydarzyło, postanowili nadać wsi nazwę Biezdrowo, która zachowała się do dzisiaj. Na wzgórzu w środku wsi postawiono kościół, a w ołtarzu umieszczono cudowny Krucyfiks, przed którym do dzisiaj ludzie wypraszają różne łaski.

Ale jakby tego było mało, Biezdrowo ma jeszcze jedną legendę związaną z tym właśnie kościołem.

Legenda o budowie kościoła w Biezdrowie

Dawno temu miejscowy proboszcz miał dziwny sen. Przyśnił mu się koń, który zapadł się kopytem na roli. Taki sam sen miał również dziedzic tych ziem. Dosiedli więc konia i objechali swoje włości. W pewnym miejscu koń, tak jak we śnie, zapadł się kopytem w ziemię. Kiedy zagłębiono w tym miejscu łopaty, oczom zgromadzonych ukazała się ciężka, drewniana skrzynia wypełniona po brzegi srebrnymi monetami. Przeznaczono więc skarb na budowę nowego kościoła, a skrzynię na wieczną pamiątkę umieszczono w kruchcie, gdzie wisi aż do dnia dzisiejszego.