Sanktuarium w Skulsku to jeden z ważniejszych punktów na pielgrzymkowych szlakach do sanktuariów w Wielkopolsce.
Ma ono niezwykle długą historię, którą tradycja wiąże z czasami Bolesława Chrobrego.
Legenda o sanktuarium w Skulsku
Pewnego razu król będąc w Kruszwicy wybrał się wraz ze swoją drużyną na łowy. W pewnej chwili psy myśliwskie, które towarzyszyły drużynie podkuliły ogony i zaczęły skomleć. Rycerze oczami wyobraźni już widzieli udane polowanie na grubego zwierza. Tym czasem nie czas był na rozmyślania, bo ich oczom ukazał się niecodzienny widok. Na śródleśnej polanie zobaczyli siedzącą na pniu kobietę z martwym ciałem poranionego mężczyzny. Z oczu kobiety płynęły łzy, a ona sama jakby zastygła w swoim bólu. Psy myśliwskie otoczyły kobietę i skomląc jakby chciały okazać jej współczucie.
Rycerze wraz z królem zrozumieli, że mają przed sobą samą Matkę Bożą z umęczonym ciałem Chrystusa. Jak jeden mąż padli na kolana i oddali Jej pokłon. A król zdjął z palca drogocenny pierścień i ofiarował go Maryi. Rozkazał też w tym miejscu postawić kapliczkę i uczynić rzeźbę przedstawiającą scenę, którą ujrzeli.
Historia sanktuarium w Skulsku
Tyle legenda. Według źródeł historycznych Skulsk po raz pierwszy pojawia się w dokumentach z 1294 r. jako własność norbertanek ze Strzelna. W 1384 r. jest już na tyle dużą miejscowością, że otrzymuje prawa miejskie. Z tego samego roku pochodzą informacje o kościele murowanym, wzniesionym prawdopodobnie z fundacji norbertanek. Kościół ten został zniszczony w czasie najazdu szwedzkiego, a w jego miejsce postawiono drewnianą świątynię. Niestety i ona spłonęła w 1784 r. Budowę obecnego kościoła rozpoczęto w 1804 r., a następnie znacznie rozbudowano.
Pieta ze Skulska
Przez wszystkie te zawieruchy dziejowe największym skarbem kościoła była łaskami słynąca Pieta z 1420 r., pochodząca ze szkoły śląskiej.
Figura kilkukrotnie uniknęła zniszczenia. W czasie II wojny światowej przyszedł rozkaz, aby wszystkie drewniane sprzęty wynieść z kościoła, który miał być zamieniony na magazyn. Wśród ławek, sztandarów, porąbanych ołtarzy i figur na stosie znalazła się również Pieta. Wtedy pod osłoną nocy, z narażeniem życia jeden z mieszkańców wyniósł ją ze stosu i ukrył w swoim mieszkaniu. Po wojnie w odnowionym kościele umieszczono figurę w ołtarzu głównym.
Kolejny raz uniknęła zniszczenia w 1959 r. kiedy zapalił się ołtarz główny, który w całości uległ zniszczeniu. Spaliło się wszystko z wyjątkiem Piety, która w cudowny sposób ocalała.
Kopie rzeźby
Skulska Pieta posiada dwie kopie. Jedna od 1987 r. przez trzy lata peregrynowała po rodzinach parafii, a następnie została podarowana Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, natomiast druga kopia po koronacji w 1997 r. odwiedziła wszystkie parafie diecezji włocławskiej. Po zakończeniu uroczystości, w 2009 r. przekazano ją do Kazachstanu na prośbę tamtejszego arcybiskupa Tomasza Peta. Została ona ofiarowana do Malinowki, gdzie w sowieckim łagrze więziono matki, żony i córki tzw. wrogów ojczyzny.
Polichromie Antoniego Szulczyńskiego
W skulskim kościele warto zwrócić uwagę na polichromie, które zdobią prezbiterium oraz sklepienia. To dzieło pochodzącego z Wilczyna nieopodal Konina Antoniego Szulczyńskiego, zapomnianego malarza, którego talent porównuje się do Józefa Mehoffera.
Obok kościoła w budynku dawnej plebanii znajduje się Izba Regionalna, do której niestety nie udało nam się wejść.
Więcej informacji znajdziecie na stronie internetowej parafii.
Skulsk to nie tylko sanktuarium. Miejscowość jest położona nad dwoma jeziorami: Skulsk i Skulska Wieś, gdzie znajduje się fajna plaża z miejscem zabaw dla dzieci.
1 Komentarze
Grzegorz
Bardzo ciekawy wpis, aż zerknąłem na mapę i zastanawiam się jak to się stało, że w Skulsku jeszcze nie byłem? Być może dlatego, że nie ma tam drewnianego kościoła – ŻART? Chyba nigdy nie było mi ta wieś po drodze? Ciekawa legenda, ładne zdjęcia! Pozdrawiam!